Dostluk İpleri

Genç adam iyi bir terziymiş. Bir dikiş makinesi ve küçücük bir dükkânı
varmış. Sabahlara kadar uğraşıp didinir ama pek az para kazanırmış. Çok
soğuk bir kış gecesi dükkanı kapatırken elektrik sobasını açık unutmuş
ve çıkan yangın onun felaketi olmuş. Artık ne bir işi varmış ne de
parası. Günler boyu iş aramış ama bulamamış... Yük taşımış, bulaşıkçılık
yapmış, yine de evinin kirasını ödeyecek kadar para kazanamamış.
Sonunda ev sahibinin de sabrı taşınca, küçük bir bavula sığan
eşyalarıyla sokakta bulmuş kendini...
Mevsim kış, hava ayaz olsa da
genç adamın köşedeki parktan başka gidecek yeri yokmuş. Bir sabah iş
arayacak derman bulamamış bacaklarında. Açlıktan ve soğuktan bitkin bir
şekilde bankta otururken, kocaman bir araba yanaşmış kaldırıma. Arka
kapıyı açmaya çalışan şoförü kızgınlıkla yana itmiş arabadan inen yaşlı
adam,
"Yalnız bırakın beni, parkta dolaşırsam belki sinirim geçer"
diye söylenmiş.
Zengin bir işadamı olduğu her halinden belli olan
ihtiyar, birkaç adım attıktan sonra bankta titreyen terziyi görmüş.
Terzi, adamın üzerindeki paltoya bakıyormuş dikkatle. Birden siniri
geçiveren ihtiyar,
"Zavallı adamcağız kim bilir nasıl üşüyordur, ona
nasıl yardım etsem acaba?" diye düşünmeye başlamış.
Oysa terzinin
düşlediği paltonun sıcaklığı değilmiş. O, çok kalın ve kaliteli bir
kumaştan üretilen bu paltonun sahibine hiç de yakışmadığını ve onun
vücuduna uygun şekilde dikilmediğini düşünüyormuş. Yaşlı işadam,
terzinin yanına yaklaşıp,
"Ne o evlat, bu ayazda parkta donmuşsun.
İstersen paltomu sana verebilirim" deyince,
"Hayır, teşekkür ederim.
Ben sadece bu paltonun size göre olmadığını düşünüyordum. Kumaşı fazla
kalın ve sizi olduğunuzdan şişman göstermiş" diye yanıt vermiş terzi.
Yaşlı
adam bu cevabı alınca hayli şaşırmış. Çünkü o da üzerindeki paltoya
onca para ödediği halde kendisine bir türlü yakıştıramıyormuş.
"Soğuktan
titrerken nasıl böyle bir şeye dikkat edebiliyorsun?" diye soran yaşlı
adam,
"Ben terziyim" yanıtını alınca
"Benimle gel, hayat hikayeni
yolda anlatırsın" diyerek arabaya bindirmiş bizim terziyi.
Bu
karşılaşma, terzinin hayatındaki dönüm noktası olmuş. Böyle yetenekli
bir insanın işsiz ve evsiz kalmasına çok üzülen iyiliksever yaşlı adam,
terziye bir dükkan açmasına yetecek kadar para vermiş. Bunun
karşılığında tek istediği kendi giysilerini bu genç adamın dikmesiymiş.
Terzi yeniden bir işe hem de kendi işine başlamanın heyecanıyla deliler
gibi çalışmaya başlamış. Bu arada yaşlı işadamı da desteğini
esirgemiyor, onu kendi çevresinden zengin kişilerle tanıştırarak yeni
siparişler almasını sağlıyormuş. Küçük dükkân önce kocaman bir modaevine
dönüşmüş, sonra da pek çok ünlü marka için üretim yapmaya başlamış.
Terzi artık "ünlü işadamı" diye anılır olmuş.
Bir gün ihtiyar adam
onu ziyarete gitmiş. Terzi çok büyük bir iş bağlantısı yapmak üzere yurt
dışına gidecekmiş ve uçağa yetişmesine az bir zaman varmış. Biraz
sohbet ettikten sonra yaşlı adam birden fenalaşmış, kalp krizi
geçiriyormuş. Hemen bir ambulans çağırılarak hastaneye kaldırılmasını
sağlamış. Yeni işadamımız ise büyük işi kaçırmak istemediği için uçağa
yetişmiş. Yaşlı adam krizi atlatmış ve uzun süre hastanede yatmış, bir
yandan da sadece bir kez telefon ederek durumunu soran terziyi
bekliyormuş. Fakat terzi daha çok para kazanmak için oradan oraya
koştururken bir türlü yaşlı adamı ziyarete gidememiş.
Aradan o kadar
uzun bir süre geçmiş ki bu sefer de utancından yaşlı adamın kapısını
çalamaz olmuş. Bir süre sonra terzinin işleri yolunda gitmemeye
başlamış. Fabrikalarını kapatmak zorunda kalmış ve elinde kala kala yine
küçücük bir dükkan kalmış. Utana sıkıla yaşlı adama koşmuş hemen nerede
hata yaptığını sormak için. Son derece kırgın olan ihtiyar yine de onu
kabul etmiş ama anlatacağı öyküyü dinledikten sonra hemen çıkıp
gitmesini istemiş.
Ve başlamış anlatmaya:
"Bir zamanlar fakir bir
oduncu varmış. Ormandaki bir kulübede yaşar ve odun keserek hayatını
kazanırmış. Bir gün kulübesinde yangın çıkmış ve bu yangın bütün ormanı
kül etmiş. O çevrede kimse ona güvenip iş vermeyince, çıkınını alan
oduncu, eşeğine binip yola koyulmuş.
Ağaçların arasında yürürken
birinin kendisine seslendiğini duymuş. Başını kaldırınca konuşanın bir
bülbül olduğunu görmüş. Bülbül ona
"Senin haline çok üzüldüm, şimdi
öyle bir büyü yapacağım ki eşeğin çok güzel şarkı söylemeye başlayacak,
sen de onunla gösteriler yapıp çok para kazanacaksın" demiş.
Gerçekten
de eşek birbirinden güzel şarkılar söylemeye başlamış. Oduncu o şehir
senin bu kasaba benim dolaşıp eşeğine şarkı söyletiyor ve herkes onları
izlemek için birbiriyle yarışıyormuş. Oduncu ve şarkı söyleyen eşeği
bütün ülkede ünlenmişler. Bir gün yine bir gösteriye yetişmek için
koştururlarken, bülbülün yardım isteyen sesini duymuş oduncu. Bir kedi
bülbülü yakalamış ve yemek üzereymiş. Şöyle bir duraklamış ama gösteriye
gitmemeyi, onca parayı kaçırmayı gözü yememiş, arkasına bakmadan kaçmış
oradan. Gösteri başladığında ise eşeği her zamanki gibi güzel şarkılar
söylemek yerine sadece bir eşeğin çıkarabileceği sesleri çıkarmış.
Oduncu
kendisini şarlatanlıkla suçlayan izleyicilerin elinden canını zor
kurtarmış. İşte o zaman bülbül ölünce büyünün bozulduğunu anlamış. Ben
de senin bülbülündüm ve sen beni öldürdün, büyü de o yüzden bozuldu.
Keşke güzel giysiler dikerken dostluk ipliğini koparmasaydın..."
Öyküyü
dinleyince hemen çıkıp gitmiş terzi, çünkü söyleyecek bir sözü
yokmuş...
Dostluk iplerinizi koparmamanız dileğiyle.......

Alıntıdır. Baştan sona okumanızı tavsiye ederim, çok güzel bir hikaye.

saoL canım

Vay sağol tatLım.

Önemli değil

Sağol canım.

önemli değil

saoL canım

önemli değil